یادداشتی میخواندم مبنی بر اینک مادرهای ناکارامد بچه های وابسته ب خانواده دارند و مادرهای مفید بچه هایی تربیت میکنند ک کمترین وابستگی را بهشان داشته باشند، ب نظر من این مطلب ن تنها کاملا صحیح است بلکه اینطور هم میشود برداشت کرد ک ادمهایی ک ب خودشان اطمینان دارند و خودشان را قبول دارند ب دیگران وابسته نمیشوند... وابستگی در پی همان خلأهای درونی ما ایجاد میشود...
اگر وابستگی ب کسی یا چیزی اذیتتان میکند دلیلش این نیست ک ان چیز یا ان کس خیلی فوقالعادهاند، شما شخصیت متزلزلی دارید ک باید درستش کنید... دوست داشتن با وابسته بودن فرق میکند... اگر ب کسی یا چیزی وابستهاید یک نیاز درونی، یک نقص درونی شمارا ب سمت انچیز یا انکس سوق میدهد... خودرا کامل کنید وابستگی از بین خواهد رفت... و اگر فکر میکنید وابستگیتان ازاردهنده نیست و برایتان خوشایند است باید بگویم ک ازاردهنده خواهد شد... تنها شخصیت متزلزل ماست ک باعث میشود ب افراد یا اشیا یا فعالیتها وابسته شویم!