زندان

انسانی ک ب عقل خود مینازد 

مانند زندانی میماند ک ب بزرگی زندان خود میبالد

میخواستم مثلشان باشم، فهمیدن همه‌اش درد است و درد است و درد... 

همین الان یاد شعر مهدی موسوی افتادم

بی‌فایده است سعی کنم مثلتان شوم، دنیای خوب باز مرا طرد میکند...

چرا زندگی نگذاشت بعضی از ما هم احمق‌های خوشبختی باشیم؟!

پ‌ن: انتخابات ک هیچ، عقایدتان درمورد زن‌ها ک هیچ، فیلم‌های محبوبتان ک هیچ لااقل امثال منرا ب حال خودم بگذارید، همین هایی ک روانپریش های غم‌انگیز باهوش میخوانیدشان

پ‌ن بعدی: علی رفته بود ثبت نام بسیج، از ان روز بدبخت ناچیز صدایش میکنم:)