و این عین بزرگ شدن است

ب یکجایی رسیدم ک فهمیده ام ادم خودش است و خودش... تمام... این نه شعار است نه بابتش ناراحتم و نه ب خاطرش احساس تنهایی میکنم... راستش فهمیدن این موضوع عین بزرگ شدن است... اینک ادمهای خوب زیادند اما دراخر خود ادم است ک باید رنج بکشد... این حس اینروزهایم را عجیب دوست دارم, نه ک احساسات خوب یا لذتبخشی باشند...نه... احساساتیند ک بالاخره پذیرفتنشان را یاد گرفتم و قسمتی از من شده اند... 

پ ن：من ب غمگین ترین حالت ممکن شادم/ تو ب اشوب دلم ثانیه ای فکر نکن

التماس دعا：)