وقتی با تمام ناراحتیام میخام حالتونو خوب کنم ولی براتون مهم نیس، حالم بیشتر میگیره...
چ بارونی میزنه، عجب بارونی، خدایا مرسی مرسی:)
تو شهر ما ی میدون هس اسمش ازادگانه بعد سر تموم درختارو زدن، همیشه فک میکنم چجوری میشه اینو عکسش کرد
چن وقته بد تو نخشم:)
هرچند دنیا به ساز من نمیرقصه ولی خدایی گاهی وقتا (فقط گاهی وقتا) خیلی قشنگ میرقصه... دلبرانه میرقصه:)
فکرمیکنم باید تحمل کرد شب های سخت را...
فکر میکنم باید گریه کرد دردهارا، گریه که نه زار زد حتی...
بعد اما بگویم ک حالا دنیا ک ب اخر نرسیده...
هنوز باید ادامه داد...
امروز بیس دقیقه خودم را سپردم ب هوای سرد، ب صدای گنجشک های لای درخت، ب شاخه های لخت درخت ک هرکدام یکجورخاصی التماس میکردند ب بهار ک لباسشان دهد، ب انبوه کلاغ ها ک حس میکردم نقشه ای درسر دارند، ب اسمان شدیدن ابری ک ناگهان پرواز پرستوها ب هیجانش اورد...
و کی باورمیکنیم این احساسات میارزند ب تمام دغدغه های زندگیمان؟!
