ک تمام من تنها کمی از تو را طلب میکند...
پ ن: پراز حرفم، پر از تنش... سکوت میکنم... شاید خوابیدند
منوی بلاگ
طبقه بندی موضوعی
-
تنهایی
(۶) -
امیررضا
(۳) -
اندرونیات
(۱۴)
-
کتاب هایی که خواندهام
(۲) -
من اینطور فکر میکنم:)
(۵) -
حال خوب:)
(۴) -
عکاسی
(۳) -
فیلم ها
(۳) -
درگیری های داستان واری
(۳) -
شعر و احساس
(۶)-
سایه
(۲) -
شهریار
(۱) -
فاطمه اختصاری
(۳)
-
-
خاطره
(۳) -
تجربیاتم:)
(۲)
بایگانی
- تیر ۱۳۹۶ (۱۶)
- خرداد ۱۳۹۶ (۲۵)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۲۴)
- فروردين ۱۳۹۶ (۳۲)
- اسفند ۱۳۹۵ (۹)
همیشه دوست داشتن را بیشتر از دوست داشته شدن، دوست داشته ام...
دوست داشتن دس خودم است، میتوانم برایش محدوده بگذارم و میدانم تا چ انداره این دوست داشتنم خالص است...
دوست داشته شدن سخت است، توقع می اورد، فکر کردن می‌اورد، هزارجور سوال...
این دنیا و این ادم ها را فقط میشود دوست داشت، خیلی زیاد!
نمیشود توقع دوست داشته شدن بی‌ازار داشته باشیم!
من بیرحمم، انقدر بیرحم ک خودم میتواند از من شکایت کند...
از ان بیرحم هایی ک خودشان را تا سرحد مرگ شکنجه میدهند، بعد بلند میشوند و ب اطرافیان ک ناظرند خورده میگیرند ک هان؟! چیه؟! یک بحث معمولی بود بین من و خودم بروید پی کارتان!
بعد دوباره، دوباره
من را ب خودم نسپارید!
خوشبحالتون ک میتونید قهر کنید یا محل نذارید وقتی از یکی ناراحتین
اینجوری بیشترم ناراحتیتون نمود داره
من ولی نمیتونم قهر کنم یا محل نذارم.. خیلی زود یادم میره ک از فلانی ناراحتم..:(
خیلی دارم رو خودم کار میکنم سیاستمدارتر شم..!